Το Σάββατο βρήκα επιτέλους όρεξη χρόνο και ανέβασα στο Picasa κάποιες φωτογραφίες από το Amsterdam. Τις χώρισα μάλιστα και σε διαφορετικούς φακέλους (άλμπουμ) για να είναι ξεκάθαρο το που τραβήχτηκε η κάθε μια. Το link βρίσκετε εδώ.
Παρεμπιπτόντως το Picasa είναι και γαμώ τα εργαλεία και το uploading ήταν as easy as it gets. Κάποια στιγμή που θα ξαναβρώ χρόνο θα κάνω και ένα post στο «Έτσι Γίνεται» με οδηγίες.
Στα γρήγορα ένα post για τους spammers της εβδομάδας που μας πέρασε. 1. Ο γνωστός σε όλους μας Άκης, ναι φίλοι μου ο 68χρονος Άκης σε νέες περιπέτειες. Θα έγγραφα και μερικά αρνητικά αλλά από το 1981 (όπως κοκορεύεται) είναι στην βουλή οπότε όλοι ξέρουμε τι έχει κάνει…και τι ΔΕΝ έχει κάνει. Μάλλον δεν το πήρε το μήνυμα στις προηγούμενες εκλογές που παραλίγο να χάσει την έδρα από την Καϊλή (άλλο φρούτο και αυτό) και θέλει φέτος να σιγουρευτεί. Καλύτερα να κάτσει σπίτι με την κατά πολύ νεώτερη σύζυγό του και να (την) γλεντήσει. 2. Ο Παναγιώτης Κοκκόρης είναι ο επόμενος υποψήφιος του οποίου τον φάκελο έλαβα και ΔΕΝ θα ψηφίσω. Βασικά ούτε πρόκειται να ασχοληθώ άλλο με αυτόν διότι ο καημένος ούτε βουλευτής δεν πρέπει να είναι γιατί έγραφε γεμάτος υπερηφάνεια στο διαφημιστικό spam ότι είναι Α’ Αναπληρωματικός. Σιγά μωρέ λόρδε μην σχίσεις κανένα καλτσόν…άντε γεια.
Πρέπει να μένω στην πιο ξεχασμένη πολυκατοικία της Θεσ/νίκης τελικά, αφού τόσες μέρες έχω δεχτεί μόνο 3 διαφημιστικά. Να φανταστείτε, δεν έχω πάρει ακόμα Τζιτζιφιόγκο Τζιτζικώστα (που έχει γεμίσει η πόλη) αλλά ούτε και το περίφημο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ που φώναζε ο Λαλιώτης ότι θα είναι παντού.
Στο αεροπλάνο, κατά την επιστροφή από το Amsterdam, επιτέλους είχα θέση κοντά στο παράθυρο και την φωτογραφική μηχανή με γεμάτη μπαταρία. Έπιασα την ευκαιρία που μου δόθηκε από τα μαλλιά και τράβηξα την απογείωση μέχρι το ύψος των 4000ft (περίπου 1200μ) και αυτό το βίντεο έχω βάλει σήμερα εδώ. Όμως επειδή είναι λίγο μονότονο να ακούς τον ήχο των μηχανών του αεροπλάνου σκέφτηκα να ενσωματώσω και ένα τραγούδι για να το κάνω πιο ευχάριστο. Είχα καμιά δεκαριά επιλογές για το soundtrack αλλά τελικά κατέληξα στους Dropkick Murphys και το τραγούδι τους «I'm Shipping Up To Boston» που το είχα ακούσει στην πιο βαρετή/υπερεκτιμημένη ταινία που είδα φέτος. Μιλάω φυσικά για το The Departed, το τέλος του οποίου είναι πιο προβλέψιμο και από αυτό ενός κουταβιού που περνάει κάθετα εθνική οδό σε ώρα αιχμής. Εντάξει, δεν είναι τόσο χάλια η ταινία του Σκορτσέζε, απλά κρατάει (κατά την ταπεινή μου γνώμη) 2 ώρες περισσότερο από ότι θα έπρεπε.
They say that life's a carousel, spinning fast you've got to ride it well, the world is full of kings and queens, who blind your eyes and steal your dreams